گیاهان آپارتمانی (۳)

نام فارسي: دراسنا

نام علمي:Dracaena

خانواده: ليلياسه

گیاه شناسی:

این گیاه دارای گونه های بسیار است که اکثر گونه های آن به شرایط آپارتمان جواب مثبت داده اند.

۱.دراسنای نقره ای: برگها در این گونه پهن تر با نوارهای سفید موازی در متن سبز هستند. رشد آن در موطن اصلیش به ۴ متر هم می رسد. مانند دیگر گونه های دراسنا با قطع جوانه انتهایی می توان گیاه را دو یا سه شاخه نمود. در نور بیشتر نوارهای سفید رنگ برگ جلوه بهتری دارند. گیاهان جوان این گونه برای کاشت گروهی بسیار مناسبند.

۲.دراسنا برگ بلالی: مقاوم ترین گیاه آپارتمانی از گروه دراسنا که با شرایط نور در داخل اتاق سازش نشان می دهد. واریته های زیادی دارد (از ۳۰سانتیمتر تا ۲متر) در شرایط طبیعی به گل می نشیند ولی در منازل مشاهده شده با قطع جوانه انتهایی جوانه های جانبی بیدار شده و رشد را شروع کرده و گیاه را به دو یا سه شاخه تبدیل می نمایند.

۳.دراسنای پرچمی: گیاهی زینتی و عمومی در اکثر منازل که زادگاهش آفریقای استوایی می باشد. در هوای آزاد زادگاهش به درخت تنومندی تبدیل می گردد. سریع الرشد است و همینطور نگهداری راحتی دارد. برگهایش بلند کشیده و مانند نخل می باشند. با قطع جوانه انتهایی می توان گیاه را دو یا سه شاخه نمود. گیاهان جوان این گونه برای کاشت گروهی بسیار مناسبند. نسبت به عوامل نامساعد محیطی تا حدودی مقاوم ولی بهتر است در نور کافی نگهداری گردد.

نیازها:
نور: نور كافي به دور از تابش مستقيم آفتاب. در نوركم برگها رنگ خود را ازدست مي دهند.
دما: زمستان: ۱۶ درجه مطلوب است(تا دماي ۱۳ درجه مقاوم است به شرط اينكه آبياري متوقف شود) تابستان: حداكثر۲۴ درجه. در دماي بالاي ۲۴ درجه نياز به غبارپاشي دارد.
آبياري: تابستان هفته اي دوبار. زمستان يك بار در هفته.نسبت به خشكي حساس است. مواظب باشيد زهكش گلدان هميشه باز باشد تا خاك باتلاقي نشود.
رطوبت: غبارپاشي در تابستان ۲ تا ۳بار درهفته. در زمستان يكبار در هفته با آب ولرم. در دماي پايين ۱۳ درجه غبارپاشي نكنيد.
تغذيه : هر سه هفته يكبار.
خاك: مخلوطي از پيت موس يا خاكبرگ با ماسه شسته يا پرليت.
تعويض گلدان: تا هنگامی که گیاه جوان است هر سال گلدان را با یک سایز گلدان بزرگتر تعویض نمایید ولی وقتی گیاه بالغ و بزرگ شد به تعویض خاک سطحی با خاک غنی و نو اکتفا کنید.

تكثير: گرفتن قلمه از شاخه هاي مسن در اواخر زمستان و قرار دادن ساقه ها به طور افقي در شن و يا به طورعمودي درآب ولرم و كاشت در خاك سبك بعداز ريشه دارشدن. كاشت بذر در دماي ۳۰درجه در بهار. خوابانيدن شاخه ها در بهار.

• جوان كردن گياه: با قطع جوانه انتهايي گياه پيرتك شاخه را به گياه جوان دو يا سه شاخه تبديل كنيد.

• مواظبت از برگها: با یک دست برگها را نگه دارید و با دست دیگر با پارچه یا اسفنج مرطوب برگها را تمیز کنید. نوک برگهای خشک شده را جهت جلوگیری از پیشروی به قسمت های سالم با قیچی تیز و تمیز قطع نمایید.

***

نام فارسی: دیفن باخیا

نام علمی: Diffenbachiaamoena

خانواده: آراسه

گیاه شناسی:

گیاهی است برگ زینتی و رایج در اکثر منازل. موطن اصلی آن برزیل می باشد. ساقه اش نرم و آبکی است. برگها برحسب گونه سبز رنگ و آراسته به لکه های سفیدکرمی که از دو طرف برگ دیده می شوند هستند. ساقه غالبا” بدون انشعاب و برگهای انتهایی همیشه در حال رشد و فعالیعت ولی برگهای پایینی به تدریج می ریزند و ساقه حالت لخت پیدا می کند. نسبت به عدم تهویه اتاق و آبیاری بیش ازحد حساس است. گیاه جوان و کم ارتفاع برای کاشت گروهی بسیار مناسب می باشد.

نیازها:

نور: نور غیرمستقیم پشت پنجره بهترین نور برای این گیاه است. نژادهای برگ تیره نسبت به سایه مقاوم هستند. در صورتی که گیاه در تاریکی قرار گیرد گیاه علفی می شود و بیش از اندازه بلند می شود.

دما: درجه حرارت ۱۸-۱۳ سنتیگراد را ترجیح می دهد. برای مدتی در دمای ۱۰ درجه نیز مقاومت می کند ولی ممکن است برگهای پایینی ریزش پیدا کنند. در صورتی که درجه حرارت بالاتر از ۲۴ درجه باشد غبارپاشی توصیه می گردد.

آبیاری: آبیاری با آب سبک بدون املاح توصیه می گردد. در تابستان هفته ای ۳-۲ بار و در زمستان یکبار در هفته کافی است. اگر درجه حرارت پایین ۱۶ درجه است اجازه دهید سطح خاک بین دو آبیاری خشک شود.

رطوبت: در تابستان غبارپاشی روزانه لازم است. بخصوص اگر دما بالای ۲۴ درجه باشد. ریختن آب در زیرگلدانی سنگریزه دار جهت تأمین رطوبت پایدار اثر مثبت دارد.

تغذیه: ماهی یکبار با کودهای تقویتی طبق دستور گیاه را تغذیه نمایید.

خاک مناسب: خاکبرگ با مخلوطی از کمپوست.

تعویض گلدان: هر سال در بهار گلدان را با دو سایز بزرگتر تعویض نمایید.

تکثیر: ریشه دار نمودن قلمه های ۵ سانتیمتری و دارای حداقل یک جوانه. این قلمه ها را به مدت یک تا دو روز خشک کرده و به طور افقی در شن قرار دهید. ریشه و شاخ و برگ از محل گره ها شروع به رشد می کنند. جداکردن پاگیاه در واریته هایی که پاگیاه تولید می کنند در کلیه فصل ها هم روش دیگر تکثیر این گیاه است.

نام انگلیسی این گیاه Dumb cane(عصای لالی) است. چون شیره آن سمی است به همین دلیل پوشیدن دستکش و شستن دستها در هنگام کار با این گیاه ضروری است.

***

نام فارسی:زیپلین (موسی در نیزار)

نام علمی: Rhoeo discolor

خانواده: کاملیناسه

گیاهشناسی:

گیاهی است زیبا از خانواده برگ بیدی و زادگاهش مکزیک می باشد. برگهای پهن و نیم گوشتی به طول ۳۰ سانتیمتر دارد که حول یک محور روییده اند. رنگ برگها سبز براق با رگه های ارغوانی و پشت برگها ارغوانی تیرتر است. در برابر سایه مقاومت خوبی نشان می دهد. گلهای سفید و زیبایی در لابلای برگها ظاهر می گردد به همین دلیل است که به آن موسی در نیزار می گویند. پس از مدتی پاجوش ها از کنار پایه مادری شروع به رشد می کنند که منبع تکثیر می باشد.

نیازها:

نور: نور کامل با تمایل به سایه نسبی بهترین شرایط نوری است. مواظب تابش مستقیم آفتاب بخصوص در ظهر و از پشت پنجره باشید.

دما: درجه حرارت زندگی انسان بهترین محیط رشد برای این گیاه است. حداقل درجه حرارت قابل تحمل برایش در زمستان ۱۶ درجه و حداکثر دما در تابستان ۲۱درجه است.

آبیاری: خاک را همیشه مرطوب نگه دارید. در تابستان ۳-۲ بار در هفته و در زمستان یکبار در هفته آبیاری نمایید با ؟آب بدون املاح ولرم. در صورت نزول درجه حرارت ۱۵ درجه آبیاری را به هر ۱۰ روز یکبار کاهش دهید.

رطوبت: حداقل دو بار در هفته غبارپاشی نیاز دارد. در صورتی که دما بالا باشد تعداد دفعات غبارپاشی را افزایش دهید. در زمستان برای غبارپاشی از آب ولرم استفاده نمایید.

تغذیه: با کودهای شیمیایی محلول در آب هر دو هفته یکبار در زمان آبیاری گیاه را این طریق تغذیه نمایید.

خاک مناسب: خاک برگ با مقداری پیت بهترین محیط رشد برای این گیاه را تشکیل می دهند.

تعویض گلدان: در صورتی که رشد گیاه سریع باشد هرسال گلدان را با یک اندازه بزرگتر تعویض نمایید. در غیر این صورت به سال بعد موکول نمایید.

تکثیر: جداکردن پاگیاه از کنار پایه مادری در بهار یا تابستان. پس از ظهور گل پاگیاه از کنار پایه مادری شروع به رشد می نماید. زمانی که پاجوش به ارتفاع ۱۰ سانتیمتر رسید گیاه را از گلدان خارج و به آرامی پاگیاه را جدا نمایید و درون گلدان کوچکتر حاوی شن و پیت بکارید و تا دو روز اول آبیاری نکنید و در سایه قرار دهید.

***

نام فارسی: زبرینا

نام علمی: Zebrinapendula

خانواده: کملیناسه

گیاه شناسی:

گیاهی است علفی و خزنده از خانواده برگ بیدی و زادگاهش مکزیک می باشد. برگهای بیضی شکل و نوک تیز با لکه های بنفش و نقره ای در متن سبز دارد که در صورت عدم وجود نور کافی برگها به رنگ سبز درمی آیند. حدف جوانه انتهایی به منظور پرپشت شدن و توپی شدن گیاه ضروری است. بهتر است از ساقه های طویل و منحرف به منظور تکثیر استفاده گردد. زبرینا گیاه مناسبی برای پوشش گلدانهای بزرگ است.

نیازها:

نور: به نور قوی و کافی احتیاج دارد. می توان آن را در بالکنی که نور مستقیم ملایمی دارد قرار داد ولی از نور مستقیم وسط روز بیزار است.

دما: در زمستان حداقل درجه حرارت قابل تحمل ۱۳ درجه و در تابستان بهترین درجه حرارت برای آن همان حرارت اتاق است.

آبیاری: خاک را همیشه مرطوب نگهدارید. در تابستان هفته ای دوبار و در زمستان هفته ای یکبار آبیاری کافی است.

رطوبت: هفته ای یکبار غبارپاشی کافی است.

تغذیه: دو هفته یکبار با کودهای شیمیایی مخصوص گیاهان زینتی گیاه را تغذیه کنید.

تعویض گلدان: بجای تعویض گلدان هر ۲ یا ۳ سال از ساقه های انتهایی قلمه گرفته و گلدان جدید تولید کنید و در گلدان جدید ۱۰ قلمه بکارید.

تکثیر: کاشت مستقیم قلمه ها در گلدان. با لخت شدن ساقه ها در قاعده و طویل شدن آنها قلمه های ۷-۵ سانتیمتری با دو جفت برگ و جوانه انتهایی ازانتهای ساقه تهیه کرده و با حذف جفت برگهای پایینی هر ۱۰ قلمه را در یک گلدان کمپوستدار بکارید. بهتر است قبلا” خاک را آبیاری کرده و با یک مداد حفره هایی در نقاط مختلف ایجاد کرده تا قلمه ها را دورن آنها قرار دهید. درنهایت مجددا” آبیاری نموده و در سایه قرار دهید.

***

نام فارسي: سانسوريا پابلند

نام علمي: Sansevieriatrifasciata

خانواده: ليلياسه

گیاه شناسی:

یکی از رایج ترین گیاهان آپارتمانی در منازل است. بومی مناطق آفریقا می باشد. برگها بلند و کشیده و خاردار در بعضی سبز یکدست و در بعضی با حاشیه زرد در متن سبز هستند. ارتفاع برگها به یک متر هم می رسد. گیاهی کم توقع و مقاوم در برابر خشکی و سایه است. ولی در واریته ابلق به نور بیشتری نیاز دارد. گیاهی مناسب برای کاشت گروهی است.

نیازها:

نور: نور کامل بهترین شرایط نوری برای این گیاه است. در آفتاب مستقيم گل مي دهد.ولي در سايه هم قادر به ادامه زندگي است.

دما: زمستان: حداقل ۱۰درجه ولي ۱۶ درجه مطلوب است. تابستان: درجه حرارت مطلوب برای آن ۲۴ درجه است.

آبياري: تابستان هفته اي يكبار. زمستان سه هفته يكبار. آبياري بيش ازحد مضراست به خصوص در زمستان باعث پوسیدگی قاعده برگها می گردد.اگر شك داريد آبياري به تعويق بيندازيد. زهكش را مرتب بازديد كنيد.

رطوبت: غبارپاشي لازم نيست احتياج به هواي خشك دارد.

تغذيه: ماهي يكبار با نصف مقدار توصيه شده.

خاك: مخلوطي از پيت موس يا خاكبرگ با ماسه شسته يا پرليت و مقداري پوست برنج.

تعويض گلدان: ۳-۲ سال يكبار. گلدان كوچك را به بزرگ ترجيح مي دهد.

تكثير: تقسيم ساقه هاي زيرزميني و جداكردن پاگياه دربهار به ويژه در گونه هاي ابلق. گرفتن قلمه برگ به قطعاتي در حدود ۸سانتيمترو ريشه دار كردن آنها درخاك شني.

• قلمه برگ: قطعات ۸سانتیمتری از برگهای سالم برش دهید. قطعات برگ را تا نصف در گلدان حاوی شن فروکنید. گلدان را آبیاری نموده و جهت تأمین رطوبت با پلاستیک روی گلدان را بپوشانید. پس از ظهور ۳-۲ برگ از هر کدام از قلمه ها می توانید پلاستیک را بردارید.

***

نام فارسي: سانسوريا پاکوتاه

نام علمي: Sansevieriahahnii

خانواده: ليلياسه

گیاه شناسی:

این گیاه مقاوم ترین گیاه زینتی در برابر شراطی نامساعد محیطی است. این گونه از سانسوریا دارای برگهای پهن و درشت با رنگ سبز روشن و خطوط سبز تیره که به صورت یک مجموعه دورهم فشرده قرار گرفته اند و به این گیاه ارزش زینتی بخشیده اند. رشد آنها کند است ولی در عوض روش تکثر آنها ساده است و نگهداری آن ساده و گیاه مناسبی است برای مبتدیان. زادگاه اصلی سانسوریا کنگو می باشد.

نیازها:

نور: ظهور نقوش زیبای برگها ناشی از وجود نور کافی است. گیاه نور کامل را بر سایر نورها ترجیح می دهد. این گیاه می تواند در برابر کمی نور از خود انعطاف پذیری نشان دهد به طوری که در سایه هم می تواند به زندگی خود ادامه دهد.

دما: زمستان: حداقل ۱۰درجه ولي ۱۶ درجه مطلوب است. تابستان: حداكثر۲۴درجه.( در صورت کاهش دما از ۱۰ درجه آبیاری را متوقف نمایید.)

آبياري: تابستان هفته اي يكبار. زمستان سه هفته يكبار. آبياري بيش از حد باعث پوسیدگی قاعده برگها خواهد شد.

• سانسوریا چون از لحاظ احتیاجات آبی با سایر گیاهان آپارتمانی متفاوت است توجه نمایید در کاشت گروهی با دیگر گیاهان باید آن را با گلدان خود کاشت نمود تا مجزا آبیاری شود.

رطوبت: غبارپاشي لازم نيست احتياج به هواي خشك دارد.

تغذيه: ماهي يكبار با نصف مقدار توصيه شده.

خاك: مخلوطي از پيت موس يا خاكبرگ با ماسه شسته يا پرليت و مقداري پوست برنج.

تعويض گلدان: ۳-۲ سال يكبار. گلدان كوچك را به بزرگ ترجيح مي دهد.

تكثير: تقسيم ساقه هاي زيرزميني و جداكردن پاگياه دربهار به ويژه در گونه هاي ابلق. گرفتن قلمه برگ به قطعاتي در حدود ۸سانتيمترو ريشه دار كردن آنها درخاك شني.

***

نام فارسي: سيسوس

نام علمي: Cissusantorctica

خانواده: ويتاسه

گیاه شناسی:

گیاهی است بالارونده و علفی از استرالیا. دارای برگهای بزرگ و دندانه دار به رنگ سبز روشن و براق می باشد. فاقد گل و میوه است. در برابر سایه مقاومت نموده و گیاهی کم توقع است و مناسب برای افراد مبتدی. در گلدان احتیاج به قیم دارد به دلیل رونده بودن ولی می توان جهت جلوگیری از رشد طولی و بلند شده ساقه ها حذف جوانه های انتهایی را انجام داد.

کاربرد: علاوه بر استفاده از آن به عنوان گیاه آپارتمانی در سایبانها و آلاچیق ها نیز مورد استفاده قرار می گیرد. در گلدان های آویز هم می توان آن را کاشت که زیبایی آن را چند برابر می کند.

نیازها:

نور: نور فراوان نزديك پنجره. ولي از تابش مستقيم آفتاب بيزار است.

دما: زمستان ۱۵درجه. تابستان: ۲۰درجه. در دماي بالاي ۲۰درجه غبارپاشي ضروري است.

آبياري: تابستان: هفته اي يكبار. زمستان: هر دو هفته يكبار. بين دو آبياري اجازه دهيد سطح خاك خشك شود.

رطوبت: غبارپاشي هفته اي يكبار. در تابستان در دماي بالاي ۲۰ درجه غبارپاشي روزانه انجام شود.

تغذيه: هر دو هفته يكبار.

خاك: مخلوطي از خاك باغچه و خاك برگ.

تعويض گلدان: براي گياه جوان و درحال رشد هرسال يكبار(اواسط بهار و تابستان) در سالهاي بعد فقط تعويض خاك سطحي صورت گيرد.

تكثير: گرفتن قلمه در تابستان و ريشه دار كردن آن در دماي ۲۱ تا ۲۷ درجه.

• نصب قيم(تكيه گاه): قيم را داخل گلدان قرار داده با نخ ساقه گياه را به قيم متصل كنيد. توجه كنيد كه گره بايد در تماس با قيم باشد نه با ساقه. حدفاصل بين ساقه و نخ يك قطعه كوچه پلاستيك قرار دهيد.